Treść strony
Historia Młyńca Drugiego
Młyniec Drugi stanowił początkowo własność kapituły włocławskiej, a potem stał się własnością jezuitów.
W 1789 r. jako wieś pojezuicka dzierżawiona była przez Jana Ośmiałowskiego. Od 1827 r. stała się własnością funduszu edukacyjnego, tzn. 16 domów mieszkalnych i 169 mieszkańców.
W 1750 r. Jezuici wystawili w Młyńcu Drugim drewniany kościółek pw. Św. Ignacego, zostający pod zarządem proboszcza w Ciechocinie. Folwark Młyniec z osadą młyńską Gerlach, wsią Młyniec i Józefowem obejmował wtedy obszar 812 mórg oraz budynków murowanych 11, z drzewa 9, młyn wodny, cegielnię i pokłady torfu. Wieś Młyniec liczyła 20 osiadłych z gruntami 29 mórg, wieś Józefowo - 8 osiadłych z gruntami 170 mórg.
Od 1855 r. wieś i folwark znajdowały się w powiecie lipnowskim gmina Dobrzejewice, parafia Ciechocin. Był tu posterunek graniczny. Wieś miała 20 domów, 238 mieszkańców, zaś obszar dworski liczył 68 mieszkańców. We wsi Józefowo dział młyn. W dobrach tych były również trzy jeziora, największe z nich to Smolne.
Obiekty o wartości historyczno-kulturowej
- kościół fijalny rzymsko-katolicki p.w. św. Ignacego Loyoli drewniany, wybudowany w 1750 r. przez jezuitów; do rejestru zabytków został wpisany 04.11.1953 r.
- zewidencjonowanym przez WO-SOZ jest także cmentarz przykościelny katolicki, nieczynny, z około XVIII w., przy kościele fijalnym o powierzchni 0,15 ha. Najstarszy nagrobek z tego cmentarza pochodzi z 1940 r.
- zabudowa mieszkaniowa, tzn. 4 budynki murowane z cegły oraz chata i dom drewniany z XIX/XX w.
- młyn murowany z cegły (z około 1934 r.).