Treść strony
Historia Rogowa
(1231 Rogow, 1414 Grosse Rogaw, 1453 Rogau, 1495 Rogowo, n.niem. Groß Rogau)
W Rogowie miał się znajdować gród, w którym trzymali się jeszcze Pomezańcy. Naczelnikiem był szwagier słynnego Pepina usadowionego w Pigrzy (Pigży). Współczesne badania archeologiczne nie potwierdziły istnienia grodu wczesnośredniowiecznego.
Wieś Rogowo od 1428 r. była opustoszałą wsią czynszową Zakonu, komturstwa toruńskiego.
W latach 1454- 1457 miasto Toruń prosiło króla o wsie i folwarki należące dawniej do Zakonu, między innymi o wieś Rogowo.
W 1457 roku Kazimierz Jagiellończyk nadał wieś Toruniowi. Wieś była jednak w zastawie do końca XV w., ponieważ Rada Miejska nie zdecydowała się na wykup.
W 1490 Henryk Krűger został dożywotnim użytkownikiem wsi.
W roku 1495 Jan Olbracht potwierdził prawo zastawu i użytkowania Rogowa burmistrzowi miasta Torunia Henrykowi Krűgerowi, który je nabył od wdowy po Jerzym Halsbergu.
W XVI w. Rogowo stanowiło terytorium miasta Torunia, klucz mlewski, parafia Rogowo.
W latach 1868-1880 Rogowo liczyło 80 budynków, 35 domów mieszkalnych, 284 mieszkańców (12 katolików i 272 ewangelików).
W roku 1885 we wsi były 64 budynki, 37 domów mieszkalnych, 340 mieszkańców (74 katolików, 248 ewangelików).
Obiekty o wartości historyczno-kulturowej
- Na uwagę w Rogowie zasługuje dawny kościół ewangelicki, obecnie rzymsko-katolicki, parafialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego, który został wpisany do rejestru zabytków 30.04.1930 r.( A/118/40). Kościół wybudowano z kamienia polnego i częściowo z cegły w połowie XIV w. Od 1565 r. do 1945 r. był kościołem protestanckim.
- Zespół sakralny składający się z neogotyckiej dzwonnicy wolnostojącej na terenie przykościelnym z XIX/XX w. z dzwonem z 1545 r.
- Cmentarz parafialny (czynny) z ok. XIV w. i 1. ćw. XX w.